Czym jest nabożeństwo?
Nabożeństwo czyli zgromadzenie chrześcijan w Dzień Pański, to przede wszystkim spotkanie z żywym Bogiem. Spotkanie z Bogiem, który jest w szczególny sposób obecny pośród swojego ludu właśnie podczas niedzielnego nabożeństwa. Nabożeństwa w naszym Kościele odbywają się w formie dialogu liturgicznego pomiędzy Bogiem a Jego ludem. Dialogiem, który zawsze jest inicjowany przez naszego dobrego i łaskawego Boga. Jak w całym życiu chrześcijańskim tak i podczas nabożeństwa Bóg jest tym, który wciąż wzywa każdego z nas abyśmy powrócili do Niego, odwracając się od naszego grzechu i szukając odpocznienia i pokoju w Nim.
Nabożeństwa Prezbiteriańskie składają się z konkretnych liturgicznych elementów ułożonych w jedną spójną całość, które mają opowiadać historię tego jak Ewangelia zbawia grzeszników. Na nabożeństwie jako Boży lud uroczyście powracamy do naszego Boga i po raz kolejny doświadczamy Jego łaski i dobroci pomimo naszego błądzenia i niewiary. Można by powiedzieć, że nabożeństwa są miniaturami całego życia chrześcijańskiego, które Marcin Luter podsumował jako „nieustanną pokutę”.
Nasze nabożeństwa zaczynamy od wezwania do uwielbienia. Tym wezwaniem prawie zawsze jest jeden z Psalmów. I tym wybranym Psalmem, chcemy podkreślić już na samym początku Bożą inicjatywę, która zawsze nas uprzedza. Wezwanie do uwielbienia zawsze zaczynamy wersetem z Psalmu 70, Boże wejrzyj ku wspomożeniu memu, Panie pospiesz ku ratunkowi memu. Tymi słowami chcemy najpierw wyznać Bogu naszą słabość, bezradność i grzeszność i zupełną zależność od Jego wspomożenia i Jego ratunku. A Bóg pomimo naszej słabości i błądzenia wzywa nas abyśmy powrócili do Niego jak synowie marnotrawni i przyszli uwielbiać go pieśnią, modlitwą i wyznaniem wiary. Zatem po wezwaniu do uwielbienia, które Bóg wystosowuje wobec swojego ludu, Boży lud odpowiada uwielbieniem.