’Bracia umiłowani, posłuchajcie uważnie mych słów, tak bardzo dla was pożytecznych. Rozpalajcie, a nie gaście w waszych duszach pragnienia wody wypływającej ze źródła Bożego. O nim pragnę teraz mówić. Pijcie, ale nie przestawajcie pragnąć. Źródło żywe, źródło życia przyzywa nas do siebie i mówi: „Kto pragnie, niech przyjdzie do Mnie i pije”.
Miejcie świadomość tego, co macie pić. Mówi wam prorok Jeremiasz, mówi źródło samo: „Mnie opuścili, źródło wody żywej, mówi Pan”. A zatem sam Pan, Bóg nasz, Jezus Chrystus, jest źródłem życia. Toteż zaprasza nas do siebie, do źródła, abyśmy zeń pili. Pije ten, kto miłuje; pije, kto się syci słowem Bożym; kto bardzo miłuje, bardzo pragnie; pije, kto gorąco pragnie mądrości.
Popatrzcie, skąd tryska owo źródło. Otóż stamtąd, skąd zstąpił także i chleb. Chleb bowiem i źródło są jednym i tym samym Jednorodzonym Synem, Bogiem naszym, Chrystusem Panem, którego zawsze powinniśmy pragnąć. Chociaż spożywamy Go miłując, chociaż przyjmujemy pragnąc, ciągle nadal łakniemy. Pijmy zeń zawsze jak ze źródła, z największym umiłowaniem; pijmy ustawicznie z gorącym pragnieniem i rozkoszujmy się słodyczą Jego dobroci.
Pan jest słodki i dobry; choć pijemy Go i spożywamy, nadal jednak odczuwamy głód i pragnienie; pokarm ten i napój nie wyczerpuje się nigdy. Choć pożywamy Go, nie zdołamy spożyć Go całkowicie, choć pijemy, nie potrafimy wypić zupełnie. Dlatego Prorok mówi: „Wy, którzy pragniecie, przyjdźcie do źródła”. Jest źródłem tych, którzy pragną, nie zaś tych, którzy są nasyceni. Spragnionych wzywa więc do siebie; tych, których niegdyś nazwał błogosławionymi. Nigdy nie przestaną oni czerpać, ale im bardziej będą czerpać, tym bardziej będą odczuwać pragnienie.
Dlatego, bracia, konieczną jest rzeczą, abyśmy zawsze pragnęli, szukali i miłowali „Źródło mądrości, Słowo Boga na wysokości”, w którym według słów Apostoła znajdują się wszystkie skarby mądrości i umiejętności. Ono to przyzywa spragnionych, by pili.
Jeśli pragniesz, pij ze źródła życia; jeśli łakniesz, pożywaj chleb życia. Błogosławieni, którzy łakną tego chleba i pragną tego źródła. Spożywając i pijąc nieustannie, zawsze będą pragnąć i łaknąć. Słodką jest rzeczą zawsze spożywać i pić, a zarazem łaknąć i pragnąć, zawsze kosztować i zawsze pragnąć. Dlatego powiada król i prorok: „Skosztujcie i zobaczcie, jak dobry – jak słodki jest Pan”.’
